Wyniki badań zostały opublikowane w czasopiśmie Science of the Total Environment. Naukowcy z Basque Centre of Technology AZTI (Hiszpania), King Abdulaziz Universities (Arabia Saudyjska) i University of Exeter (Wielka Brytania), Norweskiego Instytutu Badań Przyrodniczych, Norweskiego Uniwersytetu Przyrodniczego (Norwegia) i Centrum Nauk Poznawczych (Austria), przeprowadzili ankietę internetową wśród 6769 osób z 77 państw świata.
Badanie odbyło się podczas pierwszej fali koronawirusa w Europie, od marca do maja 2020 roku. Jednak naukowcy skupili się na odpowiedziach 5218 osób z dziewięciu krajów, u których wystąpiły objawy depresji i lęku. To właśnie w tych stanach samoizolacja była najbardziej dotkliwa. Ludzie mogli wyjść tylko do najbliższego sklepu, aby kupić niezbędne towary lub pracować. Wychowanie fizyczne na boisku sportowym, zajęcia na świeżym powietrzu i spacery były całkowicie zabronione. Jednak w krajach, w których kwarantanna była bardziej luźna, a ludzie mogli spacerować po parkach i wychodzić na łono natury, depresja i lęk były mniej nasilone.
Jednocześnie naukowcy odkryli, że osoby, których domy miały dostęp do prywatnego ogrodu lub przynajmniej balkonu z widokiem na naturalny krajobraz, potrafiły zachować bardziej pozytywne nastawienie podczas samoizolacji. Ale te rzeczy były głównie ważne tylko dla osób mieszkających w strefie ścisłej kwarantanny i miały niewielki wpływ na ludzi, którym wolno było spacerować w naturze. Dlatego naukowcy apelują o środki samoizolacyjne, aby uwzględnić możliwość wyjścia z domu na spacery na świeżym powietrzu.
Naukowcy twierdzą, że potrzebują większej ilości danych dotyczących próby, które obejmowałyby więcej kobiet, młodych i starszych osób, które są najbardziej podatne na objawy depresji. Konieczne jest również sprawdzenie, czy te objawy zniknęły u tych, którzy zostali poddani ścisłej kwarantannie, czy też trwają do dziś.