Oczywiście temat jest kontrowersyjny, ale w końcu chodzi o możliwość całkowitego samostanowienia o sobie obywatela, jako w pełni niezależnej jednostki. Mają w tym pomóc „pigułki ostatniej woli”.
To właśnie w tym kraju powstało Stowarzyszenie na rzecz Dobrowolnego Zakończenia Życia. To ta organizacja rozpoczęła dyskusję nad zalegalizowaniem pigułki, która umożliwi popełnienie samobójstwa, bez zgody lekarza na eutanazję oraz bez jego obecności.
Oczywiście takie specyfiki można zamówić już teraz, przez Internet. Handlarze z Chin czy Meksyku służą w tej kwestii pomocą. Jednak nie ma w tym wypadku mowy o legalności.
Jest jedno „ale”. „Pigułki ostatniej woli” nie będą dla każdego, kto chce po prostu opuścić ten świat, w tym ludzi zdrowych. Chodzi o osoby nieuleczalnie chore i o to, aby uniezależnić je od arbitralnych decyzji lekarzy, którzy w tym momencie jako jedyni mogą wydać zgodę na eutanazję.
Zatem nie jest to jeszcze maksimum emancypacji. Prawo do godnego życia powinno stać na równi z prawem do godnej śmierci. I ma to głęboko filozoficzne uzasadnienie. Spłycanie tej kwestii do argumentów politycznych, jest lekceważeniem przesłanek wynikających z szerszego spektrum zjawisk, wywołujących ewentualną decyzję o dobrowolnej eutanazji.
Skoro rządy nie są w stanie prowadzić polityki, która czyni życie obywateli łatwiejszym i pozbawionym trosk, to nie może ich skazywać na znoszenie presji, którą wytworzyły rozmaite wydarzenia geopolityczne, rzutujące na stan psycho-fizyczny ludzi.
Niektórzy uważają, że legalizacja takich tabletek będzie doskonałym sposobem eliminacji przeciwników politycznych, biznesowych czy ogólnie, życiowych. W takim wypadku nikt nie będzie sprawdzał, dlaczego ktoś odebrał sobie życie.
Nie zmienia to jednak faktu, że prawo stanowienia o własnym życiu i śmierci, nie powinno być traktowane jako propagowanie „cywilizacji śmierci”, bo wszystko, co składa się na tę cywilizację, grozi nam śmiercią. I to jest efekt wielopokoleniowych zaniedbań całego społeczeństwa.
Dlaczego więc ciągle mamy za te zaniedbania płacić cenę życia, w warunkach nie do życia?