Mięsa oraz pozostałej żywności pochodzenia zwierzęcego – z wyjątkiem mleka, masła i sera
– nie można pozyskać bez dokonywania uboju, a co za tym idzie, bez niszczenia wysoko
rozwiniętych form życia. Tymczasem prawo obowiązujące człowieka nakazuje: Nie zabijaj!
Postępowanie zgodne z tym prawem jest koniecznym warunkiem, by zapewnić sobie zdrowie
i szczęśliwy los. Z tego powodu żywność otrzymywana w wyniku zabijania nie może być
odpowiednim pokarmem dla człowieka.
Inaczej jest z drapieżnymi zwierzętami. One nie mogą zdobywać pożywienia w inny sposób,
niż zabijając, bo takie są warunki ich życia. Natomiast ludzie ulegający rozkoszom
podniebienia sami zniżają się do poziomu drapieżników. Zwyczaj odżywiania się mięsem jest
nawykiem odziedziczonym po wcześniejszych, zwierzęcych stadiach naszego rozwoju. Jego
pojawienie się można też przypisać zaniedbaniom w doborze właściwego jadłospisu.
Człowiek nie musi jeść tego, co służy zwierzętom. Spożywanie mięsa nie jest w żadnej
mierze uzasadnione naszymi warunkami życiowymi, ponieważ te diametralnie różnią się od
warunków panujących w królestwie zwierząt. Nawiasem mówiąc, żywność pochodzenia
zwierzęcego z czasem zostanie na dobre wyeliminowana z ludzkiej diety. Stanie się tak dzięki
rozwojowi sfery mentalnej i emocjonalnej, który wyostrzy naszą wrażliwość na cierpienie
innych istot do tego stopnia, że nie będziemy już potrafili zabijać. Zmiana tego rodzaju
wpłynie pozytywnie na los człowieka oraz na jego zdrowie.
□
Tytuł oryginału: „Om koedspisning og det femte bud: Du skal ikke draebe. Spoergsmaal nr
3”. Publikacja w biuletynie „Kontaktbrev” w 1950 r. Przekład: Tadeusz Hynek. © Martinus
Institut 1981.
