Naukowiec chciał przetestować teorię.
Potrzebował wolontariusza. Był to mężczyzna, który miał zostać stracony na krześle elektrycznym.
Naukowiec zaproponował skazanemu, ze weźmie udział w eksperymencie naukowym polegającym na zmniejszeniu częstości akcji serca do minimum, aby krew kapała do ostatniej kropli.
Wyjaśnił, że ma tylko minimalne szanse na przeżycie, ale jego śmierć na pewno minie bez cierpienia i bólu.
Skazany zgodził się, bo o wiele lepiej było tak umrzeć niż na krześle elektrycznym.
Położyli go na noszach i związali jego ciało, aby nie mógł się ruszyć. Następnie wykonali małe nacięcie w jego nadgarstku i umieścili pod jego ramieniem małe aluminiowe naczynie.
Cięcie było płaskie, tylko pierwsze warstwy skóry, ale bylo takie by uwierzył skazany, że jego żyły zostały przecięte.
Pod noszami umieszczono naczynie z małym zaworem regulującym przepływ cieczy w postaci kropli, która wpadała do naczynia.
Skazaniec słyszał kapanie i liczył każdą kroplę tego, co uważał za jego krew.
Naukowiec, gdy badany nie patrzył, zamknął zawór aby ostatnia kropla spadla i aby sprawić wrażenie, że skończyła mu się krew.
W ciągu kilku minut twarz straciła kolor, a bicie serca przyspieszyło.
Gdy rozpacz sięgnęła zenitu, naukowiec zamknął całkowicie zawór, a skazanego serce zatrzymalo sie i zmarł.
Naukowiec był w stanie udowodnić, że wszystko, co postrzegamy, czy to pozytywne, czy negatywne, wpływa na nas, cały nasz aparat psychiczny i organiczny.
