Nasze serce - a może rdzeń człowieka?
Jest delikatne jak jedwab i twarde jak dąb...
niezależnie od tego nasze serce można formować
… niczym marmur oderwany od wielkiej skały
i uczynić z tego nieoszlifowanego kawałka
doskonałe dzieło sztuki,
które przetrwa w nienagannym stanie tysiąclecia.
A jak go uformujesz?
Czy tylko słowem miłości,
które chcesz słyszeć nieustannie…
czy również cierpieniem i bólem?
Chcesz rozbudzić własne serce i miłować wszystkich ludzi,
cały świat i każdy odruch życia…
ale wówczas musisz poznać wszystkie sekrety twojego serca…
cierpienie i ból też są fragmentem ciebie…
rozdziałem twojego przeznaczenia
i nie zasłaniaj swojego wnętrza szukając tylko miłości, przyjemności…
bo znikniesz w tym świecie…
nasz świat składa się z różnych sezonów,
gdzie masz i śmiech i łzy…
i musisz to wszystko poznać,
bo inaczej nie rozpoznasz sekretów własnego losu.
Serce doświadczone każdym życia sezonem
otwiera się na wewnętrzną mądrość…
serce to nie tylko jedwab,
czasami musi być twardym dębem…
i nie każdego można wpuścić do własnego serca,
bo innych serce może być podstępne, zdradzieckie…
może być głęboko zdesperowane
i uczyni twoje serce słabym…
i poprowadzi cię nie tą drogą.
Uformować własne serce to wielka sztuka…
przygotować własne serce do życia
… to jeszcze większa…
i pamiętaj,
tylko serce odważne mówi Prawdę…
i tylko takie potrafi kochać namiętnie
i spłonąć na popiół z miłości…
albo zniknąć bez śladu… bez smutku… bez żalu…
WIESŁAWA Żródło:https://www.vismaya-maitreya.pl/miecz_prawdy_serce_-_to_jedwab_czy_dab.html
