Dzika róża.
W medycynie:
wewnętrznie-napary stosuje się w schorzeniach przewodu pokarmowego, przeziębieniach, nieżytach układu oddechowego, przy nadmiernej łamliwości naczyń i skłonności do krwawień, w chorobach wątroby, dróg żółciowych oraz nerek, w owrzodzeniu żołądka, dwunastnicy i jelita grubego, zaburzeniach krążenia krwi, jako środek wzmacniający.
Zewnętrznie-w stanach zapalnych skóry, trudno gojących się ranach, oparzeniach.
W kosmetyce:
- oleju z nasion używa się do pielęgnacji skóry; szczególnie polecany jest dla cery wrażliwej, naczynkowej.
- stosuję się go również do pielęgnacji zniszczonych włosów.
- olejek różany jest wykorzystywany do masażu i aromaterapii.
- używa się go do produkcji kremów o działaniu zmiękczającym, oczyszczającym i regenerującym, a także kremów odżywczych i wybielających.
W kuchni:
- z płatków dzikiej róży robi się konfitury, którymi nadziewa się pączki.
- kandyzowane płatki nadają się do dekoracji ciast.
- owoce wykorzystuje się w przetwórstwie do produkcji dżemów, soków, koncentratów witaminowych, syropów; robi się z nich wina i nalewki.
- owoce, płatki i liście są składnikami herbat ziołowych-naparem z liści można zastąpić herbatę.
Do zbioru przystępujemy w sierpniu lub wrześniu, w czasie suchej, słonecznej pogody. Zrywamy czerwone owoce, całkowicie dojrzałe, ale jeszcze twarde. Suszymy je szybko, rozłożone cienką warstwą, w temp. do 35°C.
Owoce można suszyć z nasionami lub bez. Jeżeli mają być przeznaczone na konfitury, należy usunąć z ich wnętrza nasiona wraz z włoskami, dobrze je wypłukać i dopiero wtedy wysuszyć.
Przypalone owoce nie mają właściwości leczniczych.
Płatki i liście zbieramy w pogodny, suchy dzień. Suszymy rozłożone cienką warstwą w zacienionym i przewiewnym miejscu w temperaturze otoczenia lub w suszarni w temp. do 35°C.
Uwaga ! Należy stosować ostrożnie przy skłonnościach do zakrzepów.
