Dawniej, zanim biały rafinowany cukier zaczął masowo pojawiać się w kuchni gospodynie robiły syrop buraczany, który obok barszczów i kiszonek, które również mają nieprzecenione właściwości był najczęściej pozyskiwanym produktem z buraka.
Na wsiach używało się jako słodzik do potraw, napojów, kawy zbożowej, alkoholu, ciasta a nawet jadło z chlebem jako smarowidło jeśli był gęściejszy.
Na miejskich targowiskach kupowało się kankami od „domowych producentek”, podając szczególnie dzieciom by je chronić od anemii, osobom chorym, starcom i rekonwalescentom.
Nie było wyciskarek i sokowirówek, więcej nie wyciskano soków z surowych buraków.
Nie było wyciskarek i sokowirówek, więcej nie wyciskano soków z surowych buraków.
Raz jeszcze okazuje się, że w tradycji ludowej wynikłej z doświadczeń wielu pokoleń jest zawarta prawdziwa mądrość.
Zewsząd słychać opinie, że sok z surowego buraka to samo zdrowie i należy go pić przy niedokrwistości, nowotworach i innych chorobach.
Niestety, nieumiejętnie przygotowany może przynosić odwrotny skutek.
Surowy burak ma co prawda niezwykłe wręcz właściwości zdrowotne, ale z kolei ma bardzo wysoką zawartość azotanów. Najprawdopodobniej sok z surowych buraków, jak twierdzą naukowcy opierając się na badaniach, tonajbardziej skoncentrowana postać jadalna azotanu w przyrodzie. Źródło
A te przekształcają się w azotyny, które utleniając żelazo powodują uszkadzanie hemoglobiny (powstaje methemoglobina niezdolna do przenoszenia tlenu) co skutkuje niedotlenieniem krwi i organów oraz co istotne azotany mają właściwości kancerogenne. W konsekwencji mogą powodować pogłębianie się anemii i wiele innych problemów ze zdrowiem.
Aby częściowo zniwelować te skutki czerpiąc nadal korzyści, sok z surowego buraka można dodawać do innych soków bazowych np. z marchwi ale w mniejszych proporcjach – co najmniej 4:1 pod warunkiem, że odstał się 2-3 godziny po wycisnieciu.
Aby częściowo zniwelować te skutki czerpiąc nadal korzyści, sok z surowego buraka można dodawać do innych soków bazowych np. z marchwi ale w mniejszych proporcjach – co najmniej 4:1 pod warunkiem, że odstał się 2-3 godziny po wycisnieciu.
A jeszcze lepiej wzorem tradycji ludowej przyrządzać syrop buraczany z buraka cukrowego zawierający całe bogactwo witamin i minerałów, głównie łatwo przyswajalne żelazo, betainę obniżającą poziom homocysteiny, której wysoki poziom jest powodem zawałów serca, betacyjany o właściwościach antynowotworowych i duże ilości kwasu foliowego.
Syrop buraczany przepis
Kilka, kilkanaście buraków cukrowych zakupionych najlepiej w małym gospodarstwie, dokładnie oczyścić, obrać i odkroić zielone części . Pokroić w kostkę, przełożyć do dużego garnka, zalać wodą tak by były zakryte. Gotować na bardzo małym ogniu przez kilka godzin. Uzupełniając wodę w zależności od konsystencji jaką chce się uzyskać.
Po jakimś czasie z buraków zacznie wydobywać się ciecz, najpierw szara, stopniowo zmieniając barwę na coraz ciemniejszą, aż wreszcie ta właściwa brunatna koloru mocnej herbaty. Wówczas można pogotować jeszcze trochę aby uzyskać większą gęstość jeśli ktoś woli konsystencję dżemu . Lub od razu zdjąć z ognia i po wystudzeniu przelać do butelek.
Syrop dzięki dużej zawartości naturalnego cukru jest odporny na grzyby i pleśnie i można go długo przechowywać.
Ma delikatny, słodki przepyszny smak podobny do karmelu i przyjemny aromat. Z powodzeniem można używać zamiast cukru praktycznie do wszystkiego oraz w celach leczniczych a organizm się odwdzięczy.
UWAGA: W sklepach można kupić produkt o nazwie syrop buraczany, ale z dopiskiem melasa – a to nie jest to samo.
