Depresja nie jest jednostką chorobową, która pasuje jednakowo do wszystkich ludzi a szczególnie kiedy rozpatrujemy płeć. Nie tylko kobiety są bardziej podatne na depresję, ale u kobiet depresja powoduje inny wzór objawów Wiele czynników przyczynia się do niepowtarzalnego obrazu depresji u kobiet. Poznanie tych czynników: zaburzenia hormonalne czy inne społeczne presje, w których budzi się u kobiet więcej stresu są pomocne w leczeniu depresji.
Depresja jest poważnym stanem i może mieć wpływ na każdą dziedzinę życia: relacje rodzinne, karierę, poczucie własnej wartości i cele, bycie w społeczeństwie. Szczególnie u kobiet wszystkie te czynniki bywają wspólne. Jednak dobrą wiadomością jest, że depresja daje się leczyć, należy tylko dobrze zrozumieć depresję, jej konsekwencje i wpływ na kobiety. Jeśli uczucie smutku przeciąga się znacznie dłużej niż zwykle można spodziewać się, że występuje depresja.
Objawy depresji u kobiet:
Objawy depresji u kobiet nie różnią się od typowych objawów depresji jakie występują ogólnie w przypadku depresji. Wspólne skargi obejmują przytłoczenie, brak zainteresowań lub przyjemności płynących z życia, brak radości, poczucie winy i nicości, myśli samobójcze lub nawracające myśli o śmierci, zaburzenia snu, trudności z koncentracją, brak energii, uczucie zmęczenia.
Różnice depresji u kobiet i mężczyzn:
Mimo, że objawy depresji dla kobiet i mężczyzn są takie same to jednak kobiety mają tendencję do doświadczeń depresyjnych częściej niż to spotyka się u mężczyzn, np. zaburzenia sezonowe, kiedy brakuje słonecznego światła kobiety będą cierpieć mocniej.
W depresji nietypowej, gdzie występuje mniejsza ilość snu, brak apetytu, utrata masy ciała u kobiet może być odwrotnie; występuje zwiększone zapotrzebowanie na sen, zwiększony apetyt zwłaszcza na węglowodany, przybieranie na wadze. U kobiet jest wyraźne poczucie winy, występują większe problemy z tarczycą. Niedoczynność tarczycy może powodować depresję, dlatego często u kobiet w kryzysie lekarz sprawdza poziom hormonów tarczycy.
Przyczyny depresji u kobiet:
Na depresję cierpi dwa razy więcej kobiet niż mężczyzn. Te statystyki obejmują całe grupy społeczne, etniczne, rasowe. Depresja obejmuje jednakowo prawie wszystkie kraje na świecie. Istnieje wiele teorii, które próbują wyjaśnić dlaczego jest częstsza zachorowalność na depresję u kobiet ? Rozpatruje się wiele czynników: biologicznych, psychologicznych i społecznych.
1. Biologiczne:
- Wahania hormonalne podczas cyklu menstruacji, znane objawy zespołu PMS, takie jak rozdrażnienie, zmęczenie, reaktywność emocjonalna. Dla wielu kobiet PMS bywa łagodne, ale dla niektórych objawy są poważne i zakłócają cały tok życia.
- Ciąża i bezpłodność, kiedy zachodzą liczne hormonalne zmiany, zwłaszcza u kobiet wysokiego ryzyka.
- .Inne kwestie związane z ciążą; np. poronienie, niechciana ciąża, oraz ważny problem jaki niesie dla kobiety niepłodność.
- Ciąża i wszystkie jej konsekwencje często budzą u kobiety huśtawkowe zmiany samopoczucia i jest to normalna reakcja. W tym czasie kobiety lubią cichnąć na jakiś czas a są i takie, u których objawi się ciężka depresja.
- Perimonopauza i monopauza zwiększa ryzyko depresji. Podczas perimonopauzy (etap prowadzący do monopauzy) kiedy reprodukcyjne hormony szybko się zmieniają, kobiety będą bardziej rozdrażnione, w tym czasie zwiększa się ryzyko zachorowania na depresję.
2. Psychologiczne:
- Dojrzewanie i ciało. Dorastające dziewczynki zaczynają zauważać różnice płci w wieku dojrzewania. Wiedzą, że muszą podobać się mężczyźnie ale nie bywa to łatwe kiedy zauważają niedoskonałość własnego ciała. Taki wizerunek ich zdaniem obniża ich wartość a niska samoocena powoduje depresję.
- Seksualne i fizyczne znęcanie się nad kobietami odgrywają poważną rolę w zachorowaniu na depresje u kobiet. Dziewczęta padają znacznie częściej jako ofiary przemocy seksualnej niż chłopcy. Naukowcy stwierdzili, że wykorzystywanie seksualne w dzieciństwie poważnie zwiększa ryzyko zachorowania na depresję w starszym wieku. Depresja występuje w większym stopniu u ofiar gwałtu a tu prawie zawsze padają ofiarą kobiety. Również fizyczne znęcanie się i molestowanie seksualne doprowadza do innych cięższych stanów psychicznych. Podobnie wpływa na kobietę nacisk w sprawie małżeństwa i rozwody.
- Ważna jest dla kobiety intymność a mężczyźni często lubią demonstrować własną męskość uwłaczając kobietom, rodzą się spory i depresja.
- Kobiety są bardziej skłonne do rozmyślań, gdy czują się niedowartościowane. Często płaczą, "przeżuwają" w sobie, odwracają się od mężczyzn. Żeński hormon płciowy progesteron zapobiega stresom, ale kiedy jest nadmiernie przeładowany wyłącza się.
3. Społeczne:
- Kulturowe i społeczne przyczyny depresji u kobiet.
- Kobiety często cierpią z powodu ich roli w życiu w danej społecznej grupie. Muszą odgrywać rolę: matki, żony, kobiety do pracy w zależności od grupy etnicznej, które utrzymują obraz, że kobieta przeznaczona jest do pracy w domu, opieki nad dziećmi, posłudze dla męża i jego rodziny.
- Szczególnie zagrożone depresją są samotne matki. Statystyki pokazują trzy razy większą zachorowalność tej grupy kobiet na depresję.
- Nierówne uprawienia i status kobiet może prowadzić do poczucia bezradności. Podobne uczucia są spowodowane dyskryminacją kobiet w miejscu pracy co często prowadzi u kobiet do bezrobocia. Niski status społeczno-gospodarczy jest wysokim czynnikiem ryzyka depresji u kobiet. Jeszcze inny czynnik, kiedy społeczeństwo kładzie zbyt mocny nacisk na młodzież; na ich piękno, sylwetkę, starsze kobiety bywają dyskryminowane, wtedy zapadają na depresję.
- Ubóstwo - samotne matki mają niższe dochody, ciężko im utrzymać rodzinę, szybciej popadają w depresję.
Czynniki ryzyka depresji u kobiet:
Istniej kilka różnych czynników lecz pracują wzajemnie w depresji u kobiet. Kobiety o niższym statusie społeczno-gospodarczym zmagające się z problemami finansowymi, bezrobociem lub niedostatecznym zatrudnieniem, dyskryminacją, brakiem wykształcenia oraz samotne częściej borykają się z depresją. Ponadto konflikty małżeńskie, seksualna przeszłość lub fizyczne znęcanie się w jej grupie społecznej.
Czynniki ryzyka:
1. Rodzinna historia zaburzeń nastroju
2. Osobiste przeżycia w dziecięcych latach
3. Utrata rodzica przed osiągnięciem 10 roku życia.
4. Molestowanie seksualne w dzieciństwie.
5. Stosowanie doustnej antykoncepcji, zwłaszcza o wysokiej zawartości progesteronu.
6. Użycie ganadotropii pobudzających, jako część leczenia niepłodności.
7. Trwałe psychospołeczne czynniki stresogenne; np. utrata pracy.
8. Utrata wsparcia społecznego lub inne zagrożenia i straty.
Leczenie depresji u kobiet:
Większość kobiet na depresję otrzymuje prawie to samo leczenie. Medycyna konwencjonalna najczęściej stosuje antydepresanty, psychoterapie i inne terapie. Tą grupę chorych - kobiet, należy traktować bardziej indywidualnie, w zależności od czynników, które spowodowały depresję. Inaczej należy podejść do kobiety, u której wystąpiły zaburzenia związane z cyklem reprodukcyjnym, inaczej z innymi czynnikami.
Hormony związane z cyklem reprodukcyjnym mają głęboki wpływ na nastrój kobiety. Może to być nastrój spowodowany tylko menstruacją i możliwe, że są to tylko symptomy PMS, może to być ciąża i tym samym może być większa depresja spowodowana dużymi zmianami w ciele. Nastrój spowodowany urodzeniem dziecka przyniesie jeszcze inne problemy i inną odmianę depresji, którą należy inaczej traktować niż zaburzenia typu PMS. Jeszcze innej opieki i leczenia wymaga kobieta podczas depresji w menopauzie. Każda z tych grup musi być objęta inną terapią aby odpowiednio rozwiązać problem i zmniejszyć negatywny tok myślenia i przystosowania do nowej sytuacji. Ze względu na różnice biologiczne jakie zachodzą w ciele kobiety nie można wprowadzić u wszystkich kobiet takiego samego leczenia. Również inaczej będzie wyglądać leczenie kobiety chorej na depresję i inaczej u mężczyzny. Kobiety są bardziej wrażliwe, mają inne zaburzenia lękowe i to też ma duże znaczenie w ich leczeniu.
Większość kobiet nie bardzo wie, co to jest zespół przedmiesiączkowy (PMS). U jednych PMS będzie objawiać się co miesiąc w tym samym czasie, u innych nie. Dla większości te objawy są nieprzyjemne, mogą być bolesne, zmienia się nastrój, przychodzi większe niż zazwyczaj przemęczenie, drażliwość co wpływa ujemnie na nastrój innych przebywających z nią osób. Objawy te mogą rozpoczynać się około 10-14 dni przed miesiączką, ustępują w chwili jej rozpoczęcia.
Objawy PMS:
1. Smutek lub poczucie bezradności.
2. Uczucie napięcia i niepokoju.
3. Napady paniki.
4. Huśtawka nastrojów.
5. Trwała drażliwość lub złość.
6. Brak zainteresowania codziennością oraz zmniejszone kontakty z otoczeniem.
7. Brak koncentracji.
8. Zmęczenie, znaczny spadek energii.
9. Zmiany apetytu: brak lub wzmożony.
10. Zaburzenia snu.
11. Niemożliwość kontrolowania własnych emocji.
12. Fizyczne symptomy: wrażliwość piersi, bóle głowy, mięśni, uczucie pełności.
Jak kobieta może sobie sama pomóc?
Istnieje wiele metod, które kobieta może zastosować aby sobie pomóc w czasie PMS. Są to proste zmiany życia.
1. Ćwiczenia - regularne fizyczne i oddechowe.
2. Zmiany dietetyczne - cięcie soli, tłuszczów, kawy, alkoholu, wprowadzenie do swojej diety dużej ilości warzyw i owoców.
3. Suplementy - witamina B6, wapń, magnez, witamina E.
Ziołowe środki zaradcze:
a. Zioła: melisa, dziurawiec, gingo biloba, bacopa, żeńszeń
b. Oleje: olej lniany, Omega 3, Evening Primrose Oil (LINK!)
c. Olejki: z geranium, szałwiowy, lawenderowy, różany, jaśminowy.
(dodawać parę kropki do kąpieli)
4. Redukowanie stresu: techniki relaksacyjne - yoga, medytacja, tai-chi.
Tradycyjna medycyna zaleca antydepresanty takie jak: Prozac, Zoloft, Paxil, które łagodzą symptomy PMS, ale należy pamiętać, kiedy wybieracie tą formę leczenia antydepresanty działają dopiero po dwóch tygodniach.
Czy antydepresanty są bezpieczne w czasie ciąży?
Stosowanie antyderpesantów w czasie ciąży może być zagrożeniem dla dziecka ale z kolei nieleczenie depresji będzie wielkim problemem dla kobiety. Należy znaleźć takie środki naturalne, które przyniosą ulgę. Dzisiaj mamy w sprzedaży szeroką game ziół I innych suplementów do leczenia depresji. Pomogą też inne terapie; typu medytacja, ćwiczenia oddechowe, psychoterapia, spacery na świeżym powietrzu, lekka praca w ogrodzie, czytanie, malowanie, kino, muzeum ... i inne.
Często u kobiet antydepresanty są na pierwszej linii leczenia. Kobiety stosują je aby zmniejszyć objawy depresji, poprawić samopoczucie, ale w czasie ciąży kobieta powinna pomyśleć o dziecku, nie wolno narażać jego zdrowia. Ciąża zawsze wyzwala u kobiety dużo więcej emocji niż normalnie, które również utrudniają radzenie sobie z depresją. W chwili kiedy kobieta cierpi na depresję powinna zastanowić się czy jest to dobry czas na ciążę? Jeśli ciąża już się pojawi ważne jest jej leczenie.
Kobiety w depresji nie są zdolne do samodzielnej opieki nad dzieckiem. Ważne jakie zażywa leki, ponieważ karmi dziecko i musi odżywiać się zdrową żywnością. Leczenie antydepresantami w czasie ciąży może spowodować przedwczesne urodzenie dziecka, które może mieć zbyt niską wagę a to z kolei może utrudnić rozwój dziecka. Taki stan dodatkowo zwiększa ryzyko depresji u matki.
Niby badania lekarskie prowadzone na kobietach ciężarnych leczonych antydepresantami ukazują, że ryzyko urodzonych dzieci z wadami wrodzonymi spowodowanymi antydepresantami są niewielkie ale jednak istnieją! Andydepresanty nie należą do bezpiecznych!
Antydepresanty niosące ryzyko:
1. Citalopram (Celexa) - problemy z płucami u noworodka , utrzymuje się nadciśnienie płucne.
2. Fluoxeline (Prozac, Sarafem), Paroxetine (Paxil) - wady serca u płodu. Należy bezwzglednie unikać ich zażywania w ciąży!
3. Sertraline (Zoloft) - niebezpieczny dla rozwoju płodu.
4. Amitriphyline - ryzyko wad kończyn na początku rozwoju płodu.
5. Nartriptyline (Pamelor) - ryzyko wad kończyn.
6. Phenelzine (Nardil) - może zwiększyć ciśnienie tętnicze krwi, które może spowodować udar w czasie ciąży.
Nie ma bezpiecznych antydepresantów i należy w czasie ciąży wsiąść pod uwagę ryzyko na jakie naraża się dziecko.
Żródło:https://www.vismaya-maitreya.pl/naturalne_leczenie_depresja_u_kobiet_cz4.html
